سارا متقی؛ فاطمه خان محمدی
چکیده
خود زیست نگاری (Autobiographie)که ظهور واژۀ آن به اوایل قرن نوزدهم میلادی برمی‌گردد، امروزه به نوع ادبی غالب و در خور اعتنایی مبدل شده است و عادت سخن گفتن از خود به گونه‌ای چشمگیر گسترش پیدا کرده است. تدوین ...
بیشتر
خود زیست نگاری (Autobiographie)که ظهور واژۀ آن به اوایل قرن نوزدهم میلادی برمی‌گردد، امروزه به نوع ادبی غالب و در خور اعتنایی مبدل شده است و عادت سخن گفتن از خود به گونه‌ای چشمگیر گسترش پیدا کرده است. تدوین خود زیست نگاری سهم بسزایی در پالایش روح و تلطیف احساسات دارد و در انتخابِ ساختار و صورت بندی آنها به نویسنده یاری می‌رساند تا اُنس و الفت بیشتری با آنها بیابد و بهتر آنها را درک کند و یا گریبان خود را از چنگ آنان برهاند. خود زیست نگاری بووآر، منبعث از ادبیاتی درونگرا و رازآلود، منیّیت نگارنده را به عنوان موضوعِ تحلیل، درون نگری، گمانه زنی و جستجوگری مطرح می‌سازد. سیمون دو بووآر، که در قبال گذشتِ پر‌شتاب زمان، سخت حساسیت نشان می‌دهد، در پراکنده نوشته های خود، به تبیینِ تردید ها، تغییر حالات، و بی ثباتی خلق و خوی خویش می‌پردازد و بدین سان تصویری از خود را ارائه می‌دهد که درآن شماری از منیّیت هایش پی در پی متجلی می‌شوند و به باز نمود شخصیت وی در بطنِ جامعه شکل و صورت می‌بخشند. او که شیفتۀ ادبیات است، باز نمود شخصیت خود را در جاودانگی نوشتارش جستجو می‌کند. وی که تا حدی مطرود خانواده و جامعه روزگار خود است، به مدد ادبیات، خود زیست نگاری می‌شود که سر انجام به حیث روشنفکری پر آوازه، شهرت جهانی می‌یابد.
